برایان تیل در کتاب «خلق برندهای مردم‌پسند» می‌نویسد: مهم‌ترین هنر ما در برندسازی، متمایز و منحصر به فرد کردن برندمان است، چون زمانی که یک برند منحصر به فرد و از سایر برندها متمایز می‌شود، بیشتر از آنها در ذهن مشتریان هدفش حک می‌شود و در نتیجه، وقتی مشتری به محصولی مثل محصول ما نیاز پیدا می‌کند، ناخودآگاه یاد برندمان می‌افتد.

از طرف دیگر، اگر برندمان نقطه تمایز معنادار و ارزشمندی از برندهای رقیب نداشته باشد، برای راضی کردن مشتریان به این که برند رقبا را کنار بگذارند و برند ما را بخرند، مجبور می‌شویم روی قیمت مانور بدهیم و به این ترتیب، به برندمان ضربه می‌زنیم.

به همین دلیل است که متخصصان برندینگ معتقدند عمر برند شما به اندازه زمانی است که می‌توانید آن را از رقبایش متمایز نگه دارید. به بیان دیگر، وقتی نتوانید نقاط تمایز جدیدی به برندتان اضافه کنید، مرگ برندتان آغاز می‌شود.

برای مثال، فروشگاه زنجیره‌ای سییِرز، زمانی رهبر بلامنازعه صنعت فروشگاه‌های زنجیره‌ای بود، اما با ظهور فروشگاه‌های زنجیره‌ای دیگر و افزایش شدت رقابت در این صنعت، به مشکل خورد چون نتوانست در مقایسه با رقبای تازه‌وارد، نقاط تمایز معنادار و ارزشمندی را برای مشتریانش خلق کند.

به بیان دیگر، زمانی که رقبای تازه‌نفس وارد صنعت خرده‌فروشی شدند، سییِرز به اشتباه تصور کرد همچنان می‌تواند با اتکا به عواملی مثل کامل بودن سبد محصولات، ارائه تخفیف‌های مداوم و رفتار مودبانه کارمندان فروشگاه‌ها با مشتریان، خودش را از رقبا متمایز نگه دارد.

اما چون فروشگاه‌های رقیب هم روی این موارد دست گذاشته بودند، پس سییِرز دیگر نمی‌توانست به امید این عوامل بنشیند و برندش را با کمک آنها از رقبا متمایز کند.

به همین دلیل است که دنیا به قبرستان برندهایی تبدیل شده که زمانی رهبر بی‌همتای یک بازار بوده‌اند ولی چون نتوانسته‌اند نقاط تمایز جدیدی به برندشان اضافه کنند، به مرور دچار افول و در نهایت مرگ شده‌اند.

این قانون، قانونی است که حتی یقه برندهای بزرگی مثل آی‌بی‌اِم را هم گرفته و این برند را که روزگاری رهبر قاطع بازار کامپیوترهای شخصی بود، به طور کلی از این صنعت حذف کرده است.